మా నాన్నగారు బ్రహ్మశ్రీ పిడపర్తి
సుబ్బయ్యశాస్త్రిగారు వ్రాసిన "మరపురాని అనుభవాలు" అనే పుస్తకంలో ఆయన రాసుకున్న
అనుభవాల్లో ఇదీ ఒకటి. 1935 ప్రాంతాల్లో జరిగిందిది. చిన్నప్పుడు ఆయన మమ్మల్ని కూర్చోబెట్టుకుని
ఈ కథ చెప్పినప్పుడల్లా ఇందులో ఆ ఇంగ్లీష్ అమ్మాయి ఇచ్చిన స్టేట్మెంట్ ఖండించనందుకు
మా నాన్నగారితో దెబ్బలాడేవాళ్లం. ఆయన నవ్వేసి ఊరుకునేవారు. అదేమిటో మీరూ చదవండి మరి..
ఒక ఇంగ్లీష్ అమ్మాయితో పరిచయం.
బెనారస్ యూనివర్సిటీ చదువు పూర్తయిన తరువాత ఒకసారి
ఉత్తరదేశ పట్టణాల విశేషాలు చూద్దామని ఢిల్లీ వరకు వెళ్ళాను. ముఖ్యంగా చూడదలచుకున్నది
ఆ టూర్ లో తాజ్ మహల్. అందువలన ఢిల్లీ నుండి ఆగ్రా వెళ్ళి ఆ పట్టణంలో ఇతర విశేషాలు చూద్దామని
టాంగాలో బయలుదేరాను. ఫతేపూర్ సిక్రీ, ఆ చుట్టూప్రక్కల విశేషాలు చూసిన తరువాత, ఇంకా కొన్ని చూడవలసిన గోరీలు ఉన్నాయని టాంగావాలా
తీసుకువెడుతున్నాడు. కొంతదూరం వెళ్ళాక టాంగావాలా టాంగా ఆపుచేసాడు. ఎందువలన ఆపాడోనని
ముందుకు చూసాను. అక్కడ ఒక విదేశీ అమ్మాయి రోడ్డు వారగా చిన్న గొడుగుతో నిల్చుని ఉంది.
టాంగాలో ఇంకా ఖాళీ ఉండడం వలన ఆ అమ్మాయి టాంగాలో వస్తుందేమోనని టాంగావాలా ఆశపడ్డాడు.
ఆ అమ్మాయికి వయస్సు ఇరవై సంవత్సరాలకు మించియుండదు.
టాంగావాలా ఇంగ్లీష్ లో అడిగిన
ప్రశ్న ఆమెకు అర్ధం కాలేదు కాని అడిగిన విషయం గ్రహించగల్గింది. వెంటనే నిరాకరించినట్లుగా
తల ఊపింది. టాంగావాలా తిరిగివచ్చి టాంగాను బయలుదేరదీశాడు. నేను వాడిని టాంగా ఆపమని
క్రిందకి దిగి, ఆమె దగ్గఱకు వెళ్ళి, ఆమె వచ్చినట్లయితే సాదరంగా ఆహ్వానం ఇవ్వగలనని ఇంగ్లీష్
లో అడిగాను. అందుకామె కృతఙ్ఞతలు తెల్పుతూ ఎక్కడివరకు వెళ్తున్నారని అడిగింది. నేను
వెళ్లదలచుకున్న ప్రదేశమేమిటో చెప్పాను. ఆమె తాను అవియన్నీ చూశాననీ తిరుగుప్రయాణంలో
రావడానికి అభ్యంతరం లేదనీ చెప్పింది. అది విని నేను మళ్ళీ టాంగా ఎక్కి ముందుకు సాగేను.
నేను చూడవలసినవన్నీ చూసి, ఆ టాంగాలోనే తిరిగివస్తుంటే, ఇదివరకు నిల్చున్న ప్రదేశానికి
కొంచెం దగ్గరలోనే ఆ అమ్మాయి నిల్చొని ఉంది. నేను టాంగా ఆపగానే నన్ను చిరునవ్వుతో పలకరించి
టాంగా ఎక్కి కూర్చుంది. అది ఆగ్రాకు తిరుగుప్రయాణం. సుమారు ఒక గంట సేపు పట్టింది.
ఆ సమయంలో ఆమెతో జరిగిన సంభాషణలో
ఆమె చూపిన నేర్పరితనం, ఆత్మీయతా, ఇప్పటికీ నేను మరువలేకుండా ఉన్నాను. ఆమె నా వివరాలు
తెలుసుకుని, తన వివరాలను ఈ విధంగా చెప్పింది. లండను నగరానికి పదిమైళ్ళదూరంలో వారి ఇల్లు
ఉన్నదనీ, ఆమె తన తల్లిదండ్రులతో కలిసి అక్కడ ఉంటోందనీ, ఆస్ట్రేలియాలో నున్న అన్నగారిని
చూడడానికి వెళ్ళి, తిరిగి లండన్ వెళుతూ తాజ్ మహల్ చూడడానికి తాను కలకత్తాలో ఓడ దిగి
ఇలా వచ్చాననీ, మళ్ళి తిరిగి వారంరోజుల్లో బొంబాయిలో ఓడ ఎక్కి లండను వెళతానని చెబుతూ,
నేను "లా" చదువుతున్నట్లు తెలుసుకుంది. కనుక నన్ను లండన్ వచ్చి బార్-ఎట్-
లా చేయవలసిందిగా ఆహ్వానించింది. లండనులో వారి కుటుంబసభ్యుడుగా ఉండవచ్చనీ తన తల్లిదండ్రులు నాకు ఏ లోటూ రాకుండ చూసుకుంటారనీ ఎంతో ఆత్మీయతతో
చెప్పింది. నేను చాలా ఆనందించాను. అతిథి సత్కారమనేది కేవలం హిందువుల ప్రత్యేకతయే కాదని
తెలిసివచ్చింది.
మేమిద్దరం కలిసి ప్రయాణం చేసిన గంటసేపూ కూడా ఆగ్రా
పట్టణాన్ని గురించి మొగలు సామ్రాజ్యాన్ని గురించి, మేము చూస్తున్న శిథిలాలగురించి చాలా
విషయాల నెంతో వివరంగా చెప్పింది.
ఇండియాలో ఉన్న నాకు తెలియని యీ విషయాలన్నీ నీకెలా
తెలిసాయని ఆమె నడిగాను. అప్పుడామె "నేను ఈ దేశం చూడడానికి వచ్చాను. రావడానికి
ముందుగా ఈ దేశం గురించి నాకు దొరికిన పుస్తకాలన్నీ చదివాను. ఈ దేశం గురించి పూర్తిగా
తెలుసుకున్న తరువాతనే ఈ దేశం చూడడానికి వచ్చాను. అలా కాకపోతే ఈ దేశం వచ్చిన ప్రయోజనం
లేదుకదా! నేను చూసినదేమిటో, వాటి ప్రాముఖ్యం ఏమిటో తెలియకపోతే నా ప్రయాణం వృధాయే కదా!"
అని అన్నది. ఆ సమాధానం విని, ఆమె తెలివికి జోహారులర్పించాను. ఆగ్రా పట్టణానికి ముందుగా
ఒక ఇంగ్లీష్ కాన్వెంటు ఉంది. ఆమె అక్కడ నా దగ్గర వీడ్కోలు తీసుకుని దిగిపోయింది.
నాలుగైదు రోజుల తరువాత నేను ఢిల్లీనుండి బొంబాయి
వెళుతూ ఉండగా "ఝాన్సీ" స్టేషన్ లో బండి ఆగినపుడు నేను ప్లాట్ ఫారం మీద నడుస్తుండగా
"శాస్త్రీ, శాస్త్రీ, " అన్న పిలుపు వినగానే తిరిగి చూశాను. ఆ బండిలో మొదటి
తరగతి కంపార్టుమెంటులో ఆ అమ్మాయి కనిపించింది. నన్ను పెట్టెలోనికి రమ్మని ఆహ్వానించింది.
ఇంకొక ముగ్గురమ్మాయిలు ఆమెతో ఆ కంపార్టుమెంటులో ఉన్నారు. వారు కూడా ఇంగ్లీష్ వారే.
పరస్పర పరిచయాలయిన తదుపరి ఒక పదినిముషాలు సంభాషణ
మా మధ్య సాగింది. బేరర్ ఒక ట్రేలో టీ తీసికొని వచ్చి అక్కడ పెట్టి వెళ్ళాడు. అందరం
కలసి టీ తీసుకున్నాం. ఆ ట్రేలో టీ నిమిత్తం ఇవ్వవలసిన ఖరీదుకు ఒక బిల్లు ఉంది. నేనది
చూచి ఆ మొత్తం నేనిద్దామనే ఉద్దేశంతో జేబునుండి పర్సు తీయబోయాను. అప్పుడా అమ్మాయి చిన్నగా
నవ్వుతూ అన్నది కదా- "No, no,Sastry, I know Indians are poor" అని. దానికి
నేనేమనగలను? ఆమె ఙ్ఞాపకాలను ఆజన్మాంతం హృదయంలో పదిలంగా దాచుకొనడం తప్ప.
---------------------------------------------------------------------------------------------
(చిత్రం--గూగులమ్మ సౌజన్యంతో...)