లత ఒక తెలుగింటి అమ్మాయి. అందరు ఆడపిల్లల్లాగే పెళ్ళి గురించీ, వివాహజీవితం గురించీ యేవేవో ఊహించుకుంది. కలల్లో విహరించే లతకీ, ప్రతి చిన్న విషయాన్నీ హేతుబధ్ధంగా ఆలోచించే ఒక ప్రొఫెసర్ కీ వివాహమైంది. వారిద్దరి మధ్య గల ఊహకీ, వాస్తవానికీ గల తేడాని చూపించడమే ఈ కథలు చెప్పడం లోని లక్ష్యం.
ప్రొఫెసర్ గారూ--పంక్చుయాలిటీ
ఆడపిల్లంటే యింటికి మహాలక్ష్మనీ, ఆమెని గారంగా, ప్రేమగా, భద్రంగా చూడాలనీ భావించే యింట్లో నలుగురన్నయ్యల తరవాత అపురూపంగా పుట్టిన ఆడపిల్ల లత. ఆంధ్రదేశంలోని చాలామంది ఆడపిల్లల్లాగే లత కూడా పెరిగింది. చిన్నప్పట్నించీ ఆడింది ఆటగా, పాడింది పాటగా పెరిగిన లతకి కాలేజీకి రాగానే అన్నయ్యల అభిమానం రెట్టింపయ్యింది. అందులోనూ లత చదివే కాలేజీ లోనె వాళ్ళ రెండో అన్నయ్య లెక్చరర్ గా పనిచేస్తున్నాడు. మరింక చెప్పేదేముంది. ఆ కాలేజీలో చదివినన్ని రోజులూ లత అనుభవించిన ప్రత్యేకతలు చెప్పనలవికాదు. అందులోనూ కాస్త చురుకైనదేమొ అన్నింట్లోనూ తనే అయి తిరుగుతూ డిగ్రీ చదివిన మూడేళ్ళూ కాలేజీని యేలేసింది. బాధ్యతంటే తెలీకుండా జీవితమంతా తెలుగు సినిమాలు చూసుకుంటూ గడిపేస్తారనుకునే భావనలో వున్న లతకి పెళ్ళైంది.
రెండు కుటుంబాలూ ఎక్కడో ఎప్పుడో బీరకాయపీచు చుట్టరికం వున్నవాళ్ళే. అబ్బాయి మటుకు లత అన్నయ్యకి ఒకప్పటి క్లాస్ మేట్. లత తండ్రి లతని సూటిగా అడిగారు. "చూడు తల్లీ, పెద్దన్నయ్య స్నేహితుడుట. ఈమధ్యనే పి.హెచ్.డి.పూర్తి చేసి యూనివర్సిటీ లో ప్రొఫెసర్ గా చేరాట్ట. నీకు ఇష్టమైతే ముహుర్తాలు పెట్టిస్తాను."అని. కాదనడానికి లతకి కారణాలేమీ కనిపించలేదు. ఆవిధంగా లత ప్రొఫెసర్ గారి భార్య అయింది.
పాపం అప్పుడు లతకి తెలీలేదు. మంచివాడంటే చెడ్డవాడు కాదనుకుంది తప్పితే గట్టిగా మాట కూడా మాట్లాడని అతి మర్యాదస్తుడని అనుకోలేదు. బాగా చదువుకున్నవాడంటే పి.హెచ్.డి.అనుకుంది తప్పితే క్లాసు పుస్తకం తప్పితే మిగిలిన పుస్తకాలన్నీ చెత్త పుస్తకాలే అనుకుంటాడని తెలీలేదు. మనిషి ప్లాన్డ్ గా వుంటాడంటె మరీ కాలేజీలో టైమ్ టేబిల్ లాగ యింట్లొ కూడా టైమ్ టేబిల్ పెడతాడని అప్పుడు తెలీలేదు. వ్యసనాలవీ లేనివాడంటే సిగరెట్లు, తాగుడు లాంటి అలవాట్లు వుండవనుకుంది తప్పితే అతని దృష్టిలో సినిమా చూడడంకూడా ఒక దుర్వ్యసనమే అని అనుకోలేదు. అందుకే కొత్తలో అతనితో సర్దుకుపోవడం కొంచెం కష్టమే అనిపించింది.
ముఖ్యంగా పంక్చుయాలిటీని పాటించడంలో ప్రొఫెసర్ గారిని మించినవారులేరు. ఉపన్యాసాలివ్వడంలొ వారికి గల నైపుణ్యానికి తార్కాణంగా సిటీలో జరిగే చాలా సభలకి ఉపన్యాసాలివ్వమని వారికి ఆహ్వానాలందుతూండేవి. అలాగే ఒక రోజు వివేకానంద ఉపన్యాసాల గురించి ప్రసంగించమని ఒకచోట నిర్వాహకులు అడిగారు. భార్య తన ఉపన్యాసం వినాలని ప్రొఫెసర్ గారు ఆశించారు. లత కూడా భర్త గొప్పతనం చూడాలని ఉవ్వుళ్ళూరింది. అక్కడ తనని ఒక ప్రత్యేకమైన వ్యక్తిగా చూస్తారని ఎంతో సంతోషపడింది. అందుకని తీరుబడిగా అలంకరణ మొదలుపెట్టింది.
హుందాగా కనపడాలని బాగా గంజి పెట్టిన కాటన్ చీర తీసింది. జడ మాని ముడి వేసింది. మేకప్ మరీ ఎక్కువగా లేకుండా, లిప్ స్టిక్ మరీ కొట్టొచ్చినట్టు కనపడకుండా జాగ్రత్తపడింది.
అప్పటికే చాలా సేపట్నించీ ప్రొఫెసర్ గారు షూ లేసులు కూడా కట్టేసుకుని, తాళాలగుత్తి చేతిలో పట్టుకుని లత కోసం అసహనంగా ఎదురుచూస్తున్నారు. అసలు ఆరోజు ఉదయం నుంచీ వాళ్ళిద్దరిమధ్యా వాదన జరుగుతూనేవుంది. చీఫ్ గెస్టంటే కనీసం అరగంటైనా ఆలస్యంగా వెళ్ళకపొతె మరింక మన గొప్పేంవుంటుంది అంటుంది లత. చెప్పిన టైమ్ కి వెళ్ళక పోతే మర్యాదగా వుండదంటారు ప్రొఫెసర్ గారు. అలాగ ఒకరి మాట మీద మరొకరు మాట వెస్తూనే వున్నారు. కాని ఇప్పుడాయన వరస చూస్తే ఈ పంక్చుయాలిటీ కాదుకాని ఇంకా ఆలస్యమైతే తనని వదిలేసి ఒక్కరే వెళ్ళిపోతారేమోనని లతకి భయం వేసింది. అందుకే అంత గంజి పెట్టి ఇస్త్రీ చేసిన కాటన్ చీరనీ హడావిడిగా చుట్టబెట్టేసుకుని తన అసంతృప్తిని మొహంలో కనిపించేటట్టు చూస్తూ ఆయనతో బయల్దేరింది.
ఇద్దరూ సరిగ్గా సమయానికి మీటింగ్ హాల్ కి చేరుకున్నారు. ఆశ్చర్యం ఇంకా హాలు తలుపులె తెరవలేదు. అనుమానం వచ్చి ఆహ్వాన పత్రిక చూసారు. అదే హాలు. అదే రోజు. అదే సమయం. ఒకరి మొహాలొకరు చూసుకుంటుంటే హాలు ముందు ఒక టూ వీలర్ ఆగింది. దాని మీంచి ఒక స్థూలకాయుడు పాన్ నములుతూ దిగి వీళ్ళ వైపు వస్తూ "యేంటింకా తలుపులు తియ్యలేదా?" దబాయిస్తున్నట్టు అడిగాడు. అతన్ని చూసి అప్పటిదాకా యేపక్కనున్నాడో కాని వాచ్ మేన్ తాళాలగుత్తితో పరిగెట్టుకొచ్చాడు. తాళం తియ్యగానే ఆ స్థూలకాయుడు మరింక వీళ్ళవేపైనా చూడకుండా స్టేజి మీదకెళ్ళి కుర్చీలు, మైకులు గట్రా సర్దటం మొదలుపెట్టాడు. లత భర్తని ప్రశ్నార్ధకంగా చూసింది. ఆ చూపుకి తట్టుకొలేని ప్రొఫెసర్ గారు మరింక మొహమాటం వదిలేసి వాచ్ మేన్ ని పిలిచి కార్యకర్తల గురించి అడిగారు. అడిగినదానికి సమాధానం చెప్పకుండా వాడు "మీరెవరండీ?"ని ఎదురు ప్రశ్న వేసాడు. ఆయనేం మాట్లాడలేకపోయారు. లత మరింక లాభం లేదని ముందుకొచ్చి, "ఈయనే ఇప్పుడిక్కడ ఉపన్యాసం యివ్వాల్సింది." అంది. వాడు వీళ్ళని వెర్రివాళ్ళని చూసినట్టు చూసి, "వస్తారలాకూకోండి.." అంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
అలా కూర్చుని లత ఆ హాల్ కి ఎన్ని కిటికీలు, గుమ్మాలు వున్నాయో లెక్కపెట్టేసింది. సీలింగ్ ఎంత ఎత్తులొ వుందో పరిశీలించింది. గోడలకి ఏ కలర్ వెసారో ఒకటికి పదిసార్లు చూసింది. స్టేజి మీద ఎంత మంది కూర్చోవచ్చో అంచనా వేసింది. పది సార్లు చీర సర్దుకుంది. ఇరవైసార్లు జుట్టు చెరుపుకుంది. ముఫ్ఫైసార్లు చెప్పులు విడిచి మళ్ళీ వేసుకుంది. కాని ప్రొఫెసర్ గారు మటుకు పొరపాటున కూడా లత వైపు చూడలేదు. బహుశా చూసే ధైర్యం లేకపోయుండొచ్చు.
అలా వాళ్ళు కూర్చున్న అరగంటకి ఒక్కరొక్కరుగా కార్యకర్తలు రావడం మొదలుపెట్టారు. తర్వాత వాళ్ళు క్షమాపణలు చెప్పుకోడం, మర్యాదలు చెయ్యడం అదంతా వేరే విషయం కాని అప్పట్నించీ లత మళ్ళీ యెప్పుడూ ప్రొఫెసర్ గారితో ఉపన్యాసాలకి వెళ్ళలేదు.
##################################################################
ప్రొఫెసర్ గారూ--పంక్చుయాలిటీ
ఆడపిల్లంటే యింటికి మహాలక్ష్మనీ, ఆమెని గారంగా, ప్రేమగా, భద్రంగా చూడాలనీ భావించే యింట్లో నలుగురన్నయ్యల తరవాత అపురూపంగా పుట్టిన ఆడపిల్ల లత. ఆంధ్రదేశంలోని చాలామంది ఆడపిల్లల్లాగే లత కూడా పెరిగింది. చిన్నప్పట్నించీ ఆడింది ఆటగా, పాడింది పాటగా పెరిగిన లతకి కాలేజీకి రాగానే అన్నయ్యల అభిమానం రెట్టింపయ్యింది. అందులోనూ లత చదివే కాలేజీ లోనె వాళ్ళ రెండో అన్నయ్య లెక్చరర్ గా పనిచేస్తున్నాడు. మరింక చెప్పేదేముంది. ఆ కాలేజీలో చదివినన్ని రోజులూ లత అనుభవించిన ప్రత్యేకతలు చెప్పనలవికాదు. అందులోనూ కాస్త చురుకైనదేమొ అన్నింట్లోనూ తనే అయి తిరుగుతూ డిగ్రీ చదివిన మూడేళ్ళూ కాలేజీని యేలేసింది. బాధ్యతంటే తెలీకుండా జీవితమంతా తెలుగు సినిమాలు చూసుకుంటూ గడిపేస్తారనుకునే భావనలో వున్న లతకి పెళ్ళైంది.
రెండు కుటుంబాలూ ఎక్కడో ఎప్పుడో బీరకాయపీచు చుట్టరికం వున్నవాళ్ళే. అబ్బాయి మటుకు లత అన్నయ్యకి ఒకప్పటి క్లాస్ మేట్. లత తండ్రి లతని సూటిగా అడిగారు. "చూడు తల్లీ, పెద్దన్నయ్య స్నేహితుడుట. ఈమధ్యనే పి.హెచ్.డి.పూర్తి చేసి యూనివర్సిటీ లో ప్రొఫెసర్ గా చేరాట్ట. నీకు ఇష్టమైతే ముహుర్తాలు పెట్టిస్తాను."అని. కాదనడానికి లతకి కారణాలేమీ కనిపించలేదు. ఆవిధంగా లత ప్రొఫెసర్ గారి భార్య అయింది.
పాపం అప్పుడు లతకి తెలీలేదు. మంచివాడంటే చెడ్డవాడు కాదనుకుంది తప్పితే గట్టిగా మాట కూడా మాట్లాడని అతి మర్యాదస్తుడని అనుకోలేదు. బాగా చదువుకున్నవాడంటే పి.హెచ్.డి.అనుకుంది తప్పితే క్లాసు పుస్తకం తప్పితే మిగిలిన పుస్తకాలన్నీ చెత్త పుస్తకాలే అనుకుంటాడని తెలీలేదు. మనిషి ప్లాన్డ్ గా వుంటాడంటె మరీ కాలేజీలో టైమ్ టేబిల్ లాగ యింట్లొ కూడా టైమ్ టేబిల్ పెడతాడని అప్పుడు తెలీలేదు. వ్యసనాలవీ లేనివాడంటే సిగరెట్లు, తాగుడు లాంటి అలవాట్లు వుండవనుకుంది తప్పితే అతని దృష్టిలో సినిమా చూడడంకూడా ఒక దుర్వ్యసనమే అని అనుకోలేదు. అందుకే కొత్తలో అతనితో సర్దుకుపోవడం కొంచెం కష్టమే అనిపించింది.
ముఖ్యంగా పంక్చుయాలిటీని పాటించడంలో ప్రొఫెసర్ గారిని మించినవారులేరు. ఉపన్యాసాలివ్వడంలొ వారికి గల నైపుణ్యానికి తార్కాణంగా సిటీలో జరిగే చాలా సభలకి ఉపన్యాసాలివ్వమని వారికి ఆహ్వానాలందుతూండేవి. అలాగే ఒక రోజు వివేకానంద ఉపన్యాసాల గురించి ప్రసంగించమని ఒకచోట నిర్వాహకులు అడిగారు. భార్య తన ఉపన్యాసం వినాలని ప్రొఫెసర్ గారు ఆశించారు. లత కూడా భర్త గొప్పతనం చూడాలని ఉవ్వుళ్ళూరింది. అక్కడ తనని ఒక ప్రత్యేకమైన వ్యక్తిగా చూస్తారని ఎంతో సంతోషపడింది. అందుకని తీరుబడిగా అలంకరణ మొదలుపెట్టింది.
హుందాగా కనపడాలని బాగా గంజి పెట్టిన కాటన్ చీర తీసింది. జడ మాని ముడి వేసింది. మేకప్ మరీ ఎక్కువగా లేకుండా, లిప్ స్టిక్ మరీ కొట్టొచ్చినట్టు కనపడకుండా జాగ్రత్తపడింది.
అప్పటికే చాలా సేపట్నించీ ప్రొఫెసర్ గారు షూ లేసులు కూడా కట్టేసుకుని, తాళాలగుత్తి చేతిలో పట్టుకుని లత కోసం అసహనంగా ఎదురుచూస్తున్నారు. అసలు ఆరోజు ఉదయం నుంచీ వాళ్ళిద్దరిమధ్యా వాదన జరుగుతూనేవుంది. చీఫ్ గెస్టంటే కనీసం అరగంటైనా ఆలస్యంగా వెళ్ళకపొతె మరింక మన గొప్పేంవుంటుంది అంటుంది లత. చెప్పిన టైమ్ కి వెళ్ళక పోతే మర్యాదగా వుండదంటారు ప్రొఫెసర్ గారు. అలాగ ఒకరి మాట మీద మరొకరు మాట వెస్తూనే వున్నారు. కాని ఇప్పుడాయన వరస చూస్తే ఈ పంక్చుయాలిటీ కాదుకాని ఇంకా ఆలస్యమైతే తనని వదిలేసి ఒక్కరే వెళ్ళిపోతారేమోనని లతకి భయం వేసింది. అందుకే అంత గంజి పెట్టి ఇస్త్రీ చేసిన కాటన్ చీరనీ హడావిడిగా చుట్టబెట్టేసుకుని తన అసంతృప్తిని మొహంలో కనిపించేటట్టు చూస్తూ ఆయనతో బయల్దేరింది.
ఇద్దరూ సరిగ్గా సమయానికి మీటింగ్ హాల్ కి చేరుకున్నారు. ఆశ్చర్యం ఇంకా హాలు తలుపులె తెరవలేదు. అనుమానం వచ్చి ఆహ్వాన పత్రిక చూసారు. అదే హాలు. అదే రోజు. అదే సమయం. ఒకరి మొహాలొకరు చూసుకుంటుంటే హాలు ముందు ఒక టూ వీలర్ ఆగింది. దాని మీంచి ఒక స్థూలకాయుడు పాన్ నములుతూ దిగి వీళ్ళ వైపు వస్తూ "యేంటింకా తలుపులు తియ్యలేదా?" దబాయిస్తున్నట్టు అడిగాడు. అతన్ని చూసి అప్పటిదాకా యేపక్కనున్నాడో కాని వాచ్ మేన్ తాళాలగుత్తితో పరిగెట్టుకొచ్చాడు. తాళం తియ్యగానే ఆ స్థూలకాయుడు మరింక వీళ్ళవేపైనా చూడకుండా స్టేజి మీదకెళ్ళి కుర్చీలు, మైకులు గట్రా సర్దటం మొదలుపెట్టాడు. లత భర్తని ప్రశ్నార్ధకంగా చూసింది. ఆ చూపుకి తట్టుకొలేని ప్రొఫెసర్ గారు మరింక మొహమాటం వదిలేసి వాచ్ మేన్ ని పిలిచి కార్యకర్తల గురించి అడిగారు. అడిగినదానికి సమాధానం చెప్పకుండా వాడు "మీరెవరండీ?"ని ఎదురు ప్రశ్న వేసాడు. ఆయనేం మాట్లాడలేకపోయారు. లత మరింక లాభం లేదని ముందుకొచ్చి, "ఈయనే ఇప్పుడిక్కడ ఉపన్యాసం యివ్వాల్సింది." అంది. వాడు వీళ్ళని వెర్రివాళ్ళని చూసినట్టు చూసి, "వస్తారలాకూకోండి.." అంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
అలా కూర్చుని లత ఆ హాల్ కి ఎన్ని కిటికీలు, గుమ్మాలు వున్నాయో లెక్కపెట్టేసింది. సీలింగ్ ఎంత ఎత్తులొ వుందో పరిశీలించింది. గోడలకి ఏ కలర్ వెసారో ఒకటికి పదిసార్లు చూసింది. స్టేజి మీద ఎంత మంది కూర్చోవచ్చో అంచనా వేసింది. పది సార్లు చీర సర్దుకుంది. ఇరవైసార్లు జుట్టు చెరుపుకుంది. ముఫ్ఫైసార్లు చెప్పులు విడిచి మళ్ళీ వేసుకుంది. కాని ప్రొఫెసర్ గారు మటుకు పొరపాటున కూడా లత వైపు చూడలేదు. బహుశా చూసే ధైర్యం లేకపోయుండొచ్చు.
అలా వాళ్ళు కూర్చున్న అరగంటకి ఒక్కరొక్కరుగా కార్యకర్తలు రావడం మొదలుపెట్టారు. తర్వాత వాళ్ళు క్షమాపణలు చెప్పుకోడం, మర్యాదలు చెయ్యడం అదంతా వేరే విషయం కాని అప్పట్నించీ లత మళ్ళీ యెప్పుడూ ప్రొఫెసర్ గారితో ఉపన్యాసాలకి వెళ్ళలేదు.
##################################################################
4 వ్యాఖ్యలు:
పాపం ప్రొఫెసర్ గారు.
అయ్యొ పాప౦ లత కదా!
వెర్య్ వెర్య్ నైస్ ఇ౦క లత కబుర్లు ఉన్నయా!
ee katha chustunte koncham na life lagane undi anipistondandi..ma varu kuda PHd chesina proffessor ne..very sincere about timings and behaviour lendi...antenemo ee proffessors andaru...
అందరికీ ధన్యవాదములు..
Post a Comment