ప్రొఫెసర్ గారూ--స్పెషల్ క్లాసూ..

ప్రొఫెసర్ గారూ--స్పెషల్ క్లాసూ..


లత పెళ్ళైన కొత్తలో ఒకసారి మొహమాటంగానే సినిమా కెడదామని అడిగింది ప్రొఫెసర్ గారిని. యింకా కొత్త కదా. కాదంటే చిన్నబుచ్చు కుంటుందనుకున్నారో యేమో సరేనంటూ బయల్దేరారు. సినిమా చూస్తున్నంత సేపూ ముళ్ళమీద కూర్చున్నట్టే కూర్చున్నారు. తెలుగు సినిమా గురించి వేరే చెప్పాలా? హీరో రాత్రీ పగలూ రిక్షా తొక్కి చెల్లెలి పెళ్ళి చేసే సెంటిమెంటు. ఆ రిక్షా తొక్కే హీరోని ఒక కోటీశ్వరుడి కూతురు ప్రేమించడం. ఫారిన్ లొకేషన్లు, డ్యూయట్లు. చూస్తున్న కాసేపూ వాళ్ళతో పాటు ప్రేక్షకులూ కలల్లో విహరించడం. తర్వాత అంతా మామూలే కదా. కాని ప్రొఫెసర్ గారు మటుకు దాన్ని అంత తేలిగ్గా తీసుకోలేకపోయారు. సినిమా అయ్యి వెనక్కి వస్తున్నంతసేపూ పాపం లతకి ఆయన దగ్గర స్పెషల్ క్లాస్ తీసుకోక తప్పలేదు.

ఆఖరికి ఇంటి కొచ్చాక కూడా ఆ సినిమా లోని అవక తవక లన్నీ యెత్తి చూపించి, అవేవీ నిజ జీవితానికి దగ్గరగా లేవనీ, చూస్తే సత్యజిత్ రే తీసిన "పథేర్ పాంచాలి" లాంటివి చూడాలనీ, ఈ సినిమా తీసిన వాడొక ఫూలనీ, చూసినవాళ్ళు యింకా మరీ మూర్ఖులనీ విమర్శించడం మొదలుపెట్టారు. అన్నింటికన్నా ఆశ్చర్యం. సినిమా లోని "నువ్వంటే నాకెందుకో ఇంత ఇదీ.." అన్న చక్కటి పాటని చీల్చి చెండాడేసి, "వాటీజ్ ద మీనింగ్ ఆఫ్ దట్ ఇదీ.."అని అడిగారు. ముఖ్యంగా చెప్పవలసిన విషయమేంటంటే, ఆయన చెప్పినవన్నీ కరెక్టని లత స్వయంగా ఒప్పుకునేదాకా చెప్పిందే చెప్పడం. ఇంక లతకి నీరసం వచ్చేసింది. యేం చెస్తుంది? ఒప్పుకోక ఛస్తుందా.. ఒప్పుకుంది. కానీ ప్రాణం వుండబట్టలేక ఆ రాత్రే ప్రొఫెసర్ గారు వినకుండా వాళ్ళ రెండో అన్నయ్యకి ఫోన్ చెసింది. యేడుపొక్కటే తక్కువగా జరిగిందంతా చెప్పెసింది. "అన్నయ్యా, సినిమా నుంచి వచ్చిం దగ్గర్నించీ ఇప్పటిదాకా నాకు స్పెషల్ క్లాస్ తీసుకున్నార్రా. సినిమా రెండు గంటలే కాని ఈ స్పెషల్ క్లాస్ మటుకు అయిదు గంటలు పట్టిందిరా.."

అన్నయ్యేం తక్కువ తిన్నాడా.. బ్రహ్మాండమైన వుపాయం చెప్పాడు. "చెల్లాయ్.. మేం మేస్టర్లం కదా.. అల్లాగే చెప్పిందే చెపుతూంటాం. యింకా నయం.. టెస్టేమీ పెట్టలేదు. ఖంగారు పడకు. దీనికి ఒకటే మంత్రం. బావగారు చెప్పేది నీకెప్పుడు బోర్ కొడితే అప్పుడు బెల్ కొట్టేస్తూండు. బెల్ వినగానే మా మాట టక్కున ఆగిపోతుంది. " నమ్మలేకపోయింది లత.

"నిజవా అన్నయ్యా?" "ఆహా..స్వానుభవం మీద చెప్తున్నాను. యేం అనుమానం అఖ్ఖర్లేదు. యెందుకంటే మీ వదిన నామీద అదే మంత్రం ప్రయోగించింది. " మరింక వివరణ అనవసరం అనుకుని ఫోన్ పెట్టేసాడు లత అన్నయ్య.
యింకనేం.. భలే వుపాయం దొరికిందనుకుంది లత. మళ్ళీ మరో సందేహం. అన్నయ్య అమాయకుడు కనక వదిన ఆటలు సాగాయి. మరి యిక్కడో... చూద్దాం మళ్ళీ అల్లాంటి పరిస్థితి వస్తే అనుకుంది.

మర్నాడు లత టీ వీ చూస్తోంది. పక్క రూమ్ లొ ఏదో చదువుకుంటున్న ప్రొఫెసర్ గారు పనికట్టుకుని హాల్లోకొచ్చారు. తెలుగులో వచ్చే సీరియల్స్ గురించి చెప్పేదేముంది... మళ్ళీ లతకి స్పెషల్ క్లాస్ మొదలైంది. "ఊ...ఊ.." అంటూ ఓపికున్నంత సేపు వింది పాపం. ఆమెకి మటుకు అలా చెప్పిందే చెప్తుంటే యెంతసేపని వింటుంది.. "ఎలాగురా బాబూ.." అనుకుంటుంటే అన్నయ్య చెప్పిన సలహా గుర్తొచ్చింది. బెల్ కొట్టాలి కదా అనుకుంది. అవునూ, ఇప్పటికిప్పుడు బెల్ ఎక్కడినుంచి తెచ్చేది? ప్రొఫెసర్ గారు లెక్చర్ ఇస్తూనే వున్నారు. లత చురుకైన బుర్రకి ఫ్లాష్ లాంటి ఐడియా వచ్చింది. రోజూ దేవుడికి గంట కొడతాం కదా. నెమ్మదిగా లేచి దేవుడి గూట్లో పెట్టిన గంట తీసుకొచ్చి గణగణా వాయించడం మొదలుపెట్టింది.

సీరియస్ గా లెక్చరిస్తున్న ప్రొఫెసర్ గారు టక్కున లెచి, చేతిలో పుస్తకం మడుస్తూ పక్క గదిలోకి వెళ్ళిపోయారు. "హుర్రే" అనుకుంది లత. మొహం వెలిగిపోయింది.
కాని రెండో నిమిషంలో గుమ్మంలోకి వచ్చి లత వైపు చూసిన ప్రొఫెసర్ గారి చూపు చూస్తేమటుకు ......యెందుకులెండి.......

#####################################################################